μεμιασμένως

μεμιασμένως (Α)

επίρρ. με βδελυρό τρόπο, με αναίσχυντο τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεμιασμένος, μτχ. μέσ. παρακμ. τού ρ. μιαίνω].